Open dag 12 april 2025
Navigeer door op onderstaande links te klikken:
Belangrijke informatie:
- 12 April 2025
- 11:00 – 16:00 uur
- IJsselcentraleweg 1 in Zwolle
- Toegang is gratis!
- Aanmelden is niet nodig, laat het vooral weten dat je gaat via Instagram, Facebook en ons Youtube kanaal.
- Programma volgt!
Zien we je 12 april?
Onze geschiedenis
Willem kocht zijn eerste Mini begin 1990 van Clemens Wellink, die nog steeds actief is in de sport, maar nu als eigenaar van een sleepwagen. Willem kende een succesvol eerste jaar en behaalde datzelfde jaar al zijn eerste officiële overwinning in Winsum. Uniek is dat we deze machine in 2024 hebben teruggevonden en naar onze werkplaats hebben gehaald. Momenteel wordt hij gerestaureerd in de stijl van 1990.
Deze machine werd eind 1990 gekocht. Willem had de smaak te pakken en wilde verder in het pulling op een hoger niveau. Daarom schafte hij deze machine aan en liet Michel Kooi een geblazen Chevy bouwen. In het eerste jaar reed de Mini nog onder de naam Rabit Injection. De vorige machine, met die naam, was in 1990 Europees kampioen geworden, waardoor Willem zich direct plaatste voor het EK in 1991.
De machine behoorde altijd tot de subtop en stond bekend om zijn betrouwbaarheid. In 1994, op 16-jarige leeftijd, stapte Gert in Wierden op de machine en kwam in de finale spectaculair haaks voor de sleepwagen terecht. In 1996 werd Wim 16 en maakte ook hij zijn debuut, jaren nadat hij zijn eerste rit had gemaakt op Lambada IV in Cadzand.
De eerste volledig zelfgebouwde machine uit onze stal. Willem ontwierp en bouwde eigenhandig het chassis in zijn kenmerkende stijl en kocht een echte Hemi-motor, een Keith Black, wat in die tijd behoorlijk bijzonder was.
Zijn debuut verliep echter niet zoals gepland. Bij slechts een klein beetje gas was er geen aandrijving meer en kwam de achteras omhoog. Dit probleem werd opgelost, waarna de machine steeds beter begon te presteren.
Na twee jaar kreeg de machine een grote upgrade: de rode kleur maakte plaats voor een speciale paintjob van Kees Vreeman. Naast het vernieuwde uiterlijk werd de Hemi-motor vervangen door een JP-1 van Brian Knox, voorzien van een geavanceerd brandstofsysteem. Vanaf begin 1996 draaide de machine uitstekend en begon Willem steeds meer prijzen te winnen. In 1997 behaalde hij zijn eerste grote titel.
Deze tweede Mini was bedoeld als opvolger – een volgende stap – voor Gert Dingerink en kwam over uit Duitsland. De oorspronkelijk Amerikaanse Mini stond bekend om zijn agressieve draaiwijze. Een opgevoerde Chevy zorgde voor flink wat pk’s.
Gert was vaak op het podium te vinden dankzij zijn constante prestaties. In 1995 behaalde hij maar liefst acht tweede plaatsen, wat voldoende was om direct de Nederlandse titel binnen te halen. In 1998 reed ook Wim afwisselend op deze machine en Gert op Lambada V.
Lambada V was de eerste Mini waarbij Wim de leiding had over de bouw. De machine kreeg steeds meer vorm dankzij toenmalig teamlid Gerjan Michel, die bij Tosec werkte. Alle steunen en brackets werden al fraai ontworpen en gesneden door Tosec, dat enkele jaren later een van onze sponsoren zou worden.
De Mini kende in het begin nog wat opstartproblemen, met name door de mooi bedachte dubbele methanoltank aan de voorkant. De JP-2 Hemi leverde veel pk’s, die niet altijd optimaal op de grond werden overgebracht. In 2000, zijn laatste jaar, werd de machine alsnog Nederlands kampioen en vervolgens verkocht.
Lambada VI was en is nog altijd de meest succesvolle Mini uit onze stal, met een indrukwekkend aantal behaalde prijzen. De machine was een doorontwikkeling van Lambada V, die een jaar eerder werd gebouwd. Op alle fronten was hij verbeterd, en ook de motor was een vernieuwde JP-2. Echter, bij zijn allereerste debuut liep de motor direct flinke schade op. De enige troost was dat de machine in diezelfde wedstrijd meteen een overtuigende overwinning behaalde.
Dat bleek een voorbode van veel succes. In datzelfde jaar werd de Nederlandse titel gewonnen, en in de jaren daarna – vooral vanaf 2002, toen de machine in de Inter-Techno kleuren verscheen – bleef Lambada VI domineren. Tussen 2003 en 2006 won de machine vrijwel alles wat er te winnen viel.
In 2009 kwam er een einde aan deze succesvolle periode. Vlak voordat we naar de VS vertrokken, besloten we de machine aan de kant te zetten en te behouden. Lambada VI staat nog altijd bij ons in de stal.
De Lambada TWD was een onverwachte toevoeging aan het team, ontstaan uit een toevallige samenloop van omstandigheden. In 1999 waren we druk bezig met het compleet krijgen van alle motoronderdelen voor onze Vrije Klasse machine, die in 2001 zijn debuut zou maken. Tijdens deze zoektocht kwamen we terecht bij Michel Kooi, een van de grondleggers van de Two Wheel Drive-klasse, die op dat moment besloot te stoppen met tractor pulling. Zijn Hemi-onderdelen waren precies wat we nodig hadden, maar eenmaal ter plaatse bleek de deal nog interessanter: voor een scherpe prijs konden we de gehele Two Wheel Drive-machine overnemen.
Met Willem’s beslissing om te stoppen met de Lambada 3 – mede door de problemen met de nieuwe banden in 1999 – ontstond een unieke kans. In plaats van stil te zitten, werd besloten om in 2000 een seizoen lang met de Two Wheel Drive te rijden. Hoewel het van tevoren vaststond dat dit een eenjarig avontuur zou zijn, pakte het verrassend goed uit. We leerden de machine snel kennen en gedurende het seizoen werden de resultaten steeds beter. Uiteindelijk bleek dit korte hoofdstuk een succesvolle periode te zijn.
Na afloop van dat jaar werd het complete rollende chassis verkocht naar Frankrijk, waar het nog steeds actief is. Zo werd de Lambada VII niet alleen een bijzondere, maar ook een blijvende voetnoot in de geschiedenis van ons team.
Eind jaren '90 werden de eerste plannen gemaakt om over te stappen naar het echte werk met meerder motoren de vrije klasse toen der tijd. De machine werd geheel gebouwd in onze werkplaats samen met Ted Berris die veel ervaring en ideeën had opgedaan tijdens zijn werk in de USA bij Brian Knox. De machine werd een machine voor 2 klasse met 3 en in de zwaarste klasse vier motoren en dit met de Hemi-motoren waar we in de miniklasse mee reden. Vooral de eerste bouw van de machine was een hele uitdaging en een begin van een nieuw tijdperk. Dit bleek al wel aan dat we tijdens de bouw Bertus Boer bij ons kwam en zei dat hij onze nieuwe hoofdsponsor wilde worden in kleuren van inter techno en zo werd voor het eerst de sponsor naam verwerkt in de naam van de machine. En het mooie van dit verhaal is we zijn inmiddels een kwart eeuw verder en nog steeds is inter techno onze naam en nog steeds 1 van de hoofdsponsoren. (lees hieronder verder)
Iedereen keek vol verwachting in 2001 wat we met de machine zouden doen want er was echter nog geen machine met 4 Hemi motoren in europa. Vanaf het eerste jaar was het een machine die meestreed voor de overwinning zo werd gelijk het eerste jaar in 2001 het kampioenschap gepakt in de toen nog vrije klasse 3,5 ton. Elk jaar werd de machine wel doorontwikkeld in zowel motoren als aan het chassis en zo werden er om de 3 jaar wel zon beetje nieuwe chassis balken geplaatst en motoren werden ook steeds verder voorop geplaatst. We wonnen vele titels in de jaren tot 2010. Eind 2008 maakten we dan ook plannen voor een nieuwe uitdaging een jaar lang meedoen in de grootste tractor pulling competitie in de USA . Dit vergte heel veel tijd en inspanning om het financieel Rond te krijgen en ook de machine moest 2 keer flink verbouwd worden vooral op gewicht. Het mooie was dat we eind 2009 precies op 50 titels in Europa kwamen een mijlpaal om mee te nemen naar de USA. Daar was het echter eerst zoeken naar een juiste afstelling hoewel we gelijk bij de top 5 zaten. Later werden er zelfs overwinningen geboekt en kwamen we net een wedstrijd te kort voor het Amerikaans kampioenschap. Inmiddels is onze grote machine nog steeds te vinden op de Europese banen en in de top van het veld en wonnen we in 2023 met deze machine zelfs elke klasse waar we aan mee deden.
Voor het eerst in lange tijd bouwden we onze mini niet zelf. Het buizenframe werd in de VS gemaakt, zonder dat de bouwer, CJ, wist dat het chassis in 2010 zou terugkeren. In Zwolle werkten we een maand aan de uitlijning, spatborden en lak, waarna de mini per schip naar de VS vertrok voor de afbouw.
Daar deden we veel ervaring op met Cepek-banden en een zwaardere sleepwagen. Het seizoen eindigde met een vierde plaats in de Amerikaanse competitie én een historische winst in Bowling Green als eerste Europeanen.
Terug in Nederland namen we het op tegen de Amerikaanse kampioen Rat Poison, wat een omslag in de Europese mini-klasse betekende. Het succes van de Cepek-banden was duidelijk. In de winter werkten we samen met Berrie Boer aan een verbeterd chassis voor 2012, waarmee we klaar waren voor de volgende stap.
De Gencom Lambada VIII was de eerste mini waarbij een hoofdsponsor in de naam werd verwerkt. Generatoren en Compressoren, een bedrijf van Bertus Boer, verbond zich aan dit project. De machine werd volledig in eigen beheer gebouwd en geïnspireerd door de USA Lambada en de Amerikaanse Rat Poison.
Eind 2011 ontwierpen Wim en Berrie samen het chassis, waarbij Berrie de tekening in SolidWorks maakte. Wim volgde een officiële TIG-las cursus en laste het hele chassis zelf. Het resultaat: vijf overwinningen, de Nederlandse titel en direct kampioen in het debuutjaar.
In de winter van 2012/2013 werd een kopie gebouwd, die in 2013 samen met Bertus Boer terugging naar de VS. Na jaren van succes werd de Gencom mini begin 2017 verkocht naar Duitsland.
USA Lambada IX: Van Amerika naar Nederlands Kampioen
De USA Lambada IX werd gebouwd voor een nieuwe deelname in de VS, met een kopie van de vorige editie. Wim behaalde in Chapel Hill een top 3-klassering en werd vierde in Bowling Green. Het jaar erop won Gert in Tomah en pakte een derde plek in Bowling Green.
Eind 2014 werd Hella hoofdsponsor. In 2015 keerde de mini terug naar Nederland en kreeg een opvallende geel-blauwe kleur. Hoewel de machine sterk presteerde, miste hij stabiliteit en greep net naast de titel.
In 2016 werd de mini opnieuw runner-up, maar in 2017 volgde eindelijk de Nederlandse titel. Na de tweede wedstrijd werd het chassis vervangen vanwege de achteras, waarna de overstap naar een planetair as van Bennie Vreeman werd gemaakt. Eind 2017 werd de oude Hella mini verkocht naar Denemarken.
De Toplenzen Lambada X werd volledig in Zwolle gebouwd, met steun van sponsor Tosec voor de steunen en brackets. De mini kreeg direct een Vreeman planetair achteras en viel op in feloranje kleuren, vernoemd naar hoofdsponsor Toplenzen. Voor het eerst werd een complete Brad Anderson-motor gebruikt, na 20 jaar met Ken Veney-koppen te hebben gereden.
In tegenstelling tot de Hella-mini en veel concurrenten had de Toplenzen mini een 1471 Mike Janis blower, terwijl anderen al met een 1871 reden. Desondanks behaalde de machine meerdere overwinningen en vijf keer een 1-2 finish.
In de winter van 2017/2018 werd besloten terug te keren naar de VS. Wim won direct in Benson 2018 en pakte een tweede plaats in Bowling Green. In 2019 won Gert een sessie in Tomah, terwijl Wim op de eerste avond in Bowling Green de sterkste was van 46 mini’s. Eind 2019 werd de machine te koop gezet en in 2020 verkocht naar Canada.
Eind 2019 liep de Hella-sponsoring af, waardoor de opvallende gele mini een nieuwe kleur kreeg. Met de verkoop van de Toplenzen-mini in de VS werd besloten om de gele machine oranje te spuiten. Tijdens Indoor Zwolle maakte hij zijn debuut, maar dat verliep rampzalig: de nieuw opgebouwde Veney-motor begaf het direct bij de start.
Door corona viel het seizoen 2020 weg, waarna de motor werd omgebouwd naar een Brad Anderson. Sinds 2021 strijden we mee om de titel, maar die is nog niet binnen. In 2022 werd een nieuw chassis gebouwd, en voor het eerst in 33 jaar werd de mini op de kant gelegd.
Voor 2025 keren we terug naar Ken Veney-koppen en een lange slag krukas, in de hoop eindelijk de Nederlandse titel te veroveren.
Deze mini, gebouwd in 2024/2025, is uitgerust met een USA-goedgekeurde rolkooi en speciaal ontworpen voor een terugkeer naar de VS in 2025. Met een Brad Anderson-motor en een SSI-blower zal de machine zijn maiden run maken tijdens Made’s Pokerweekend, waarna hij wordt verscheept om op tijd in Bowling Green aan te komen.
Na zes jaar afwezigheid is het doel helder: opnieuw deelnemen en strijden voor de ultieme overwinning. De droom blijft om ooit de ring te winnen.
Door de tijd heen heeft de Inter Techno Lambada vooral een verschillend uiterlijk gehad en zijn er zeker af en toe onderdelen verwisseld of verbeterd. Maar de basis van de machine is nog altijd hetzelfde.